Karmy dla psów zawierają tłuszcze, oleje i inne lipidy, które mogą się psuć lub jełczeć, powodując niepożądane zmiany zapachu, smaku i koloru. Skraca to trwałość karmy dla psów i może sprawić, że zwierzęta odrzucają jedzenie. Naturalne lub syntetyczne przeciwutleniacze mogą pomóc zapobiec temu zepsuciu.

Jednocześnie przeciwutleniacze w karmie dla psów mogą przeciwdziałać wolnym rodnikom i pewnym cząsteczkom tlenu, nazywanym reaktywnymi formami tlenu, w organizmach psów. Nierównowaga między reaktywnymi formami tlenu a przeciwutleniaczami nazywana jest stresem oksydacyjnym. W organizmach psów stres oksydacyjny może zmieniać strukturę DNA, białek i innych cząsteczek, prowadząc do degeneracji komórek związanej ze starzeniem się, cukrzycą, artretyzmem, chorobą nerek i rakiem.

W Journal of Veterinary Medicine and Science kolumbijski naukowcy zauważyli, że niewiele badań koncentruje się na tym, jak zmiany w diecie psów mogą wpływać na poziom stresu oksydacyjnego u zwierząt.

Aby zbadać związek między składnikami karmy dla psów a stresem oksydacyjnym, naukowcy przeprowadzili eksperyment z udziałem sześciu Beagli. Każdy pies spożywał jeden z czterech suchych pokarmów przez pięć tygodni, a następnie przestawiał się na każdą z pozostałych formuł. Formuły te różniły się swoimi profilami przeciwutleniaczy. Każdy pies jadł każdą formułę przez pięć tygodni, a co tydzień badacze testowali krew psów pod kątem całkowitej zawartości fenoli, całkowitej zdolności przeciwutleniającej, reaktywnych form tlenu i cytotoksyczności.

Naukowcy zaobserwowali, że choć krokiet wpłynął na profil oksydacyjny/antyoksydacyjny osocza krwi u psów, konkretne poziomy przeciwutleniaczy w karmie dla psów nie wydawały się być bezpośrednio związane z tymi zmianami. Profil przeciwutleniaczy we krwi psów wydawał się mieć związek przez profil żywieniowy diety oraz sam akt jedzenia. Niemniej jednak, największy wpływ wydawał się wynikać z indywidualnych cech samych psów. Naukowcy doszli do wniosku, że biologiczny proces łączący formułowanie karmy dla psów z równowagą oksydacyjno/antyoksydacyjną u psów pozostaje niejasny.