Jeżeli właściciel psa nie może przyjść z nim na przymiarkę, najlepiej poprosić go, by zmierzył psu kufę w najszerszym miejscu, oraz po długości- do tych wymiaru warto dodać +/-2 cm, tak by kaganiec nie nachodził na oczy, nie wbijał się w policzki czy gardło przy ciasnym zaciągnięciu, ani by nie opierał się o psi nos. Warto jednak zaprosić właściciela wraz z pupilem by przymierzyć kaganiec bezpośrednio i wyeliminować wszystkie luzy, oraz sprawdzić czy na pewno nie jest za ciasny.

Wciąż wśród wielu właścicieli psów panuje przekonanie, że efektywny kaganiec, to taki, który uniemożliwia psu otworzenie pyska i ugryzienie kogoś, bądź zjedzenie śmieci. Należy jednak w miarę możliwości klientów z takiego błędu wyprowadzać- przy upalnych temperaturach pies schładza się przez pysk, zakładając mu więc ciasno przylegający do kufy kawałek materiału, właściciel ryzykuje tym, że jego pupil się po prostu ugotuje.

Kagańce fizjologiczne są wedle obecnej wiedzy najbardziej odpowiednim zabezpieczeniem. Ich lekka budowa pozwala na swobodne otwarcie pyska i ziajanie, pies ma możliwość napicia się. Pies może przebywać w nim długo, bez urazu fizycznego i prowadzić w nim różne aktywności. Znaczącym jednak minusem jest fakt, że psy-śmieciojady nie będą miały problemu ze zjadaniem syfu z trawników. Najbardziej wygodne zarówno w pielęgnacji dla właściciela, jak i do noszenia przez psa, są te wykonane z silikonu bądź neoprenu- jest je najłatwiej utrzymać w higienie i nadają się na każdą porę roku. Niestety właśnie ze względu na swoją giętkość, nie nadają się dla psów które gryzą- tu należy dopasować kaganiec metalowy. Dużym minusem kagańców metalowych jest problematyczność przy warunkach atmosferycznych- nagrzewają się od słońca i mogą odmrażać psi pysk przy ujemnych temperaturach. Bezsprzecznym plusem kagańców fizjologicznych jest fakt, że pies nie ściągnie ich samodzielnie, ponieważ dopinane są do obroży- bądź obroża jest już „w zestawie”. Co ważne- istnieje znacząca różnica między kagańcem fizjologicznym a koszykowym- koszykowe mają dużo bardziej “podcięty” dół, fizjologiczne przypominają trochę trapez, rozszerzający się ku nosowi psa.

Zupełnie inaczej ma się sprawa z kagańcami koszykowymi. Szczególnie te z podwójnym dnem doskonale zabezpieczają przed jedzeniem śmieci na spacerze, jednak dużą ich wadą jest to, że pies ma niewielkie możliwości napicia się, czy dostania smaczka podczas treningu. Nie ma też możliwości aż tak szeroko otworzyć pyska jak przy fizjologicznym, w związku z czym nie jest zalecany na bardzo długie treningi, ze względu na ograniczone możliwości ziajania. Na rynku, podobnie jak w przypadku kagańców fizjologicznych, można spotkać modele z neoprenu, metalu czy nawet plastiku- plastikowe są jednak niestety najbardziej łamliwe i delikatne, w związku z czym istnieje ryzyko szybkiego zniszczenia go przez psa. Dużym minusem jest fakt, że zapinane są tylko za uszami, nie nastręcza to psiakowi dużo problemu, by go ściągnąć.

Kaganiec siateczkowy szczególnie zalecany psom, które lubią coś „przekąsić” na spacerze. Są lekkie, umożliwiają zianie zwierzęciu. Wiele modeli ma możliwość skarmiania psa smaczkami, np wsuwając przysmaki od boku. Jest to szczególnie przydatne, kiedy właściciel chce popracować z psem nad jedzeniem śmieci, przy jednoczesnym wzmacnianiu pozytywnych efektów treserkami. Niestety- są bardzo delikatne, stosunkowo łatwo je ściągnąć, i nie nadadzą się absolutnie do ochrony przed agresją pupila.

Kagańce weterynaryjne są wykonane z drobno plecionej siateczki bądź kawałka materiału, najczęściej zapinane na psim pysku na rzep. Mają za zadanie uchronić przed pogryzieniem weterynarza bądź groomera- jednak co ważne nie nadają się do wielogodzinnego noszenia, ponieważ ze względu na swoją budowę- ciasne okolenie materiałem psiej kufy- szczelnie zamykają cały pysk, co uniemożliwia efektywne chłodzenie się psa i w efekcie czworonóg może się przegrzać.